W lipcu 2023 roku rozpoczął się nowy sezon wykopalisk archeologicznych w starożytnym mieście Aizanoi oraz w Bathonei, położonej przy jeziorze Küçükçekmece w dzielnicy Avcılar w Stambule. Prace kontynuowano w starożytnym mieście Komana Pontyjska w północnej prowincji Tokat, a dostarczyły one badaczom wglądu w dziedzictwo gastronomiczne regionu. Ponadto liczący 8000 lat kamień cyfrowy, który prawdopodobnie służył do obliczeń, został znaleziony podczas wykopalisk na terenie Yeşilova Höyük prowadzonych w dzielnicy Bornova w Izmirze.
Aizanoi było niegdyś stolicą terytorium nazywanego Aizanitis, położonego na terenie Frygii. Dzieje miasta przed przybyciem do niego Rzymian nie są dobrze poznane. Podobno osadnictwo na tym obszarze sięga III tysiąclecia p.n.e., o czym świadczą warstwy odkryte podczas wykopalisk prowadzonych w sąsiedztwie świątyni Zeusa. W czasach nowożytnych ruiny antycznego Aizanoi zostały odkryte przez europejskich podróżników w 1824 roku. Od 1970 roku prace archeologiczne zostały wznowione i trwają one do dzisiaj, a ich celem stało się zbadanie wielu odkrytych w Aizanoi starożytnych budowli, w tym gimnazjonu, kompleksu teatr-stadion oraz mostu rzymskiego.
Bathonea to prawdopodobna nazwa jednostki administracyjnej, która w pewnym momencie historii była miejscem stacjonowania gwardii elitarnych strażników nordyckich w Konstantynopolu. Obecnie wykopaliska prowadzone są pod kierunkiem dr. Şengül Aydıngün z Uniwersytetu Kocaeli.
Starożytne miasto nazywane Komaną Pontyjską należało do królestwa Pontu. Położone nad rzeką Iris (obecnie Yeşilırmak), miało z tego powodu strategiczne znaczenie handlowe. Komana Pontyjska zaliczana jest przez uczonych do tzw. "państw-świątyń". Owe świątynie wyróżniała od pozostałych obiektów sakralnych ich duża niezależność. Były to jednostki samorządne, z własnymi władzami, podległymi terytoriami oraz źródłami przychodów. Na terenie Komany Pontyjskiej prowadzone są od 2004 roku prace archeologiczne, mające na celu dogłębne poznanie jej pozostałości, w tym obszaru osadnictwa oraz nekropolii.
Yeşilova Höyük to kopiec w Izmirze, który jest najstarszą znaną prehistoryczną osadą ludzką na obszarze tego miasta. Był zamieszkiwany nieprzerwanie od około 6500 do 4000 roku p.n.e., a potem został pokryty mułem. Odkryte w 2003 roku miejsce jest badane przez zespół pod kierownictwem profesora Zafera Derina z Uniwersytetu w Ege.
